«دوست من سلام» شعاری است که شنیدن آن ناخوداگاه نام بهروز فروتن، بنیانگذار شرکت صنایع غذایی «بهروز» را یادآور می‌شود. مردی که به دلیل برخی خصایل فرهنگی همیشه رفتارهای متفاوتی از خود به منصه ظهور گذاشته و شاید همین تفاوت‌هاست که کمتر تجمع و تشکلی از صنعت غذا را می‌توان یافت که یک پای ثابت آن نباشد. صدور حکم اخیر وی به عنوان مشاور عالی کانون انجمن‌های صنفی صنایع غذایی شاید به تاسی از فضای حاکم بر این تشکل قدری حاشیه‌ساز شد، اگرچه وی هیچ توجهی به حواشی ندارد و با عشق تنها به تعالی صنعت غذا می‌اندیشد. آنچه در پی می‌آید ماحصل گفت‌وگو با رییس هیات‌مدیره شرکت صنایع غذایی «بهرنگ» است که ماحصل آن را با هم می‌خوانیم:

در آستانه اجرای فاز دوم هدفمندی یارانه‌ها قرار داریم، فوری‌ترین نیازهای صنعت غذا را تشریح فرمایید.
به اعتقاد من نباید راه و روش خاصی را دوباره اختراع کنیم. تلفن یک بار اختراع شد، در تمام دنیا میز کشاورزی و صنایع غذایی وجود دارد و همه تصمیم‌ها در آنجا اتخاذ می‌شود. در کشور ما هم قبل از هر اتفاقی مدیر تصمیم‌گیر باید تولید را باور داشته باشد و اگر این باور در میان تمام مدیران ایجاد شود، آن‌وقت هر دستوری که وزارتخانه و سازمان‌های مربوطه اتخاذ می‌کنند، جزیره‌ای نخواهد بود و مجمع‌الجزایری همسو خواهیم داشت. در این شرایط ممکن است هر جزیره تک نوازی کند، اما تولید، مجمع‌الجزایری می‌خواهد که صدای واحد داشته باشد و تنها در این شرایط است که حرف تولید به کرسی می‌نشیند. وقتی قرار است تولیدکننده مضطرب باشد، همه ارکان جامعه مضطرب خواهد شد. متاسفانه تا کنون لباسی که قرار بوده بر تن تولید شود، جنس کاغذی داشته است و خیلی زود از بین رفته است، اما متاسفانه لباس بخش بازرگانی ما از جنس مرغوب‌تری تولید شده است. در همه نقاط دنیا صنعت و تولید افتخار بازرگانی است، اما افتخار ما در بخش بازرگانی «واردات» است، یعنی به واقع ما به صنعت دیگر کشورها اهمیت می‌دهیم. تولیدکننده ما باید بداند که اخلاق حرفه‌ای تولید را به‌گونه‌ای به کار بگیرد که بهترین جنس را تولید کند و مردم هم بهای آن را بپردازند. در فاز دوم هدفمندی یارانه‌ها معتقدم «مردم ما باید ماهیگیری را فرابگیرند، نه ماهی خوری!» یعنی دولت به جای آنکه به مردم یارانه مستقیم بدهد باید به افزایش تولید کمک کند و یارانه‌ را مصرف‌کننده در تولید به دست آورد. بپذیریم وقتی روح مردم با یارانه نقدی عجین شود تلاش‌ها کمرنگ خواهد شد. از سوی دیگر دولت هم باید خدماتی در شان مردم به آنها ارایه دهد.

به‌تازگی به عنوان مشاور عالی کانون انجمن‌های صنفی صنایع غذایی منصوب شده‌اید. در این خصوص چه برنامه‌هایی دارید؟
از کانون متشکرم که این حکم را برای بنده صادر کرده است، اما بنده سال‌هاست که همراه و مشاور صنعت غذا هستم و افتخار دارم که اندوخته‌های ذهنی‌ام را به کانون و صنعت غذا منتقل نمایم، اما حالا که این رابطه یا یک حکم سندیت یافته، ضمن آنکه کارهای گذشته را انجام می‌دهم، احساس مسوولیت بیشتری خواهم کرد. به اعتقاد من «مشاور» وظیفه دارد آنچه را که می‌داند اعلام کند، اما مدیریت «کانون» مختار به عمل کردن است.
وظیفه همه ارکان صنعت غذا این است که معضلات را از پیش روی کانون بردارند، جوانی و پیری اعضای کانون نباید محل مناقشه باشد، مهم این است که خروجی اندیشه‌ها بر مبنای پیشرفت کانون باشد.

اما صدور این حکم توام با حرف و حدیث‌هایی بود، آیا با توجه به این حکم می‌توانید منشاء اثر بیشتری باشید؟
یک معلم سر کلاس درس تلاش می‌کند حرف‌هایش را روی تخته سیاه بنویسد و من هم در این راستا تلاش خواهم کرد، امیدوارم دیگران هم از تجربیاتم استفاده کنند. این حکم یک مساله ظاهری است، مهم این است که همه ما نسبت به رشد و تعالی صنعت غذا هم‌پیمان باشیم. اعتقاد دارم صنعت غذا و کشاورزی مقدس است و دولت باید به تاسی از تمام دنیا این بخش را در اولویت قرار دهد. کشور ما توانایی حضور موثر در بازار جهانی محصولات کشاورزی و غذایی را دارد و دولت باید این ظرفیت را در نظر بگیرد.

قاعده دموکراسی این است که در هر انتخاباتی عده‌ای پیروز و عده‌ای مغلوب خواهند شد و همگان باید به این قاعده احترام بگذارند، اما در برخی انتخابات شائبه‌هایی پیش می‌آید و عده‌ای که به زعم خودشان اعتقاددارند که آنها باید عضو هیات‌مدیره باشند، دودستگی در تشکل‌ها ایجاد می‌کنند. تداوم این رویه‌ها موجب ایجاد تشکل‌های موازی شده و یا در برخی موارد با کدخدامنشی بزرگان آن بخش کدورت‌ها مرتفع می‌شود. به گمان جنابعالی برای استفاده از پتانسیل کامل صنعت غذا کانون باید کدام روش را برگزیند؟
کشور فرانسه بسیار کوچکتر از ایران است، در این کشور 62 هزار تشکل وجود دارد که اهداف یکسانی را دنبال می‌کنند.
در زمینه تشکل‌های صنفی یا اتحادیه‌ها درست می‌فرمایید، اما به نظر جنابعالی در کنفدراسیون‌ها و کانون ها هم می‌شود تکثرگرایی و موازی‌کاری را امری طبیعی برشمرد؟ ما ممکن است چند انجمن و اتحادیه لبنی داشته باشیم، اما بپذیریم تنها یک فدراسیون جهانی شیر در دنیا داریم.
ببینید قبول دارم که ما هنوز در حال تمرین دموکراسی هستیم، اما باید پذیرفت وقتی افراد با تفکرهای مختلف زیر یک سقف جمع می‌شوند، اقدام بسیار مهمی است، اما مهم‌تر این است که با یک تفکر از جلسه خارج شوند. در مورد کانون انجمن‌های صنفی صنایع غذایی اعتقاد دارم افرادی که هم‌اکنون خارج از هیات‌مدیره کانون هستند، به هیچ وجه از مسوولیت آنها کمتر نشده است، تنها از مسوولیت اجرایی آنها کاسته شده است. بپذیریم که اگر روزی کاپیتان یک کشتی نبودیم،‌ دلیلی وجود ندارد که سوراخی را که مشاهده می‌کنیم نادیده بگیریم، چراکه با غرق شدن کشتی همگی غرق خواهیم شد.

پس از «بهروز» با شعار «باز هم سلام»، «بهرنگ» را روانه بازار کردید، ممکن است نسبت به آخرین وضعیت «بهرنگ» توضیح دهید؟
پس از واگذاری ناخواسته «بهروز» با خرید «بهرنگ» به تمام هم‌صنفانم اعلام کردم که من هنوز هم تولیدکننده‌ام، حتی اگر شرایط را برایم هموار نسازند. پس از رکودی که «بهرنگ» با آن روبه‌رو شده بود، تصمیم گرفتم با تعویض خطوط و همکارانم، ارتقای سالن‌های تولید و کیفیت و ... این مجموعه را فعال کنم. روزگاری «بهروز» را از صفر به اوج رساندم، حالا که تجربه بیشتری دارم به طور قطع «بهرنگ» را هم دوباره خواهم ساخت. تنوع در کیفیت و تولید را سرلوحه قرار داده‌ایم. به دولتمردان توصیه می‌کنم که «تولید» را افتخار ملت بدانند، چراکه تولید جلوی بسیاری از نارسایی‌های اجتماع را می‌گیرد، تولید صنعت غذا در بخش کشاورزی ارزش افزوده ایجاد می‌کند و در سلامت جامعه نقش به‌سزایی ایفا می‌کند. از دولت می‌خواهیم تنها جاده را بسازد، ماشین، راننده، حمل بار، انرژی ارزان، اشتغالزایی، تولید محصول مرغوب و ... با تولیدکننده است، از دولت می‌خواهیم تنها مسیر را مشخص کند، آنگاه هیچ ایرانی بیکار نخواهد ماند.